Bezoek in Haïti en jaarwisseling in Nederland
Door: Margot de Greef
Blijf op de hoogte en volg Margot
04 Januari 2017 | Nederland, Twijzel
Wegens de noodsituatie na orkaan Matthew kon ik niet de volledig geplande periode in Nederland blijven. Het was goed om een aantal weken terug te keren naar Haïti en inmiddels ben ik weer in Nederland.
Tijdens de weken in Haïti veel samengewerkt met mijn collega’s, onder wie onze pas (opnieuw) aangenomen ingenieur, ter voorbereiding op de reparatie van de eerste tien huizen in La Reserve, Noordwest. Tevens zijn er contracten ondertekend met twee andere organisaties in het Noordwesten voor distributie van zaden, zodat landbouwers niet ook het volgende plantseizoen mislopen nu de vorige oogst verloren is gegaan en er nog geen geld is om nieuwe zaden te kopen.
In het weekend ben ik samen met een vriend naar Cormier/Leogane gereden om een nieuwe voorraad zeepstenen beeldjes op te halen (inmiddels zijn ze in Nederland aangekomen). Het pad in Cormier bleek veranderd te zijn; de normale doorgang door de rivier is er niet meer, een ander gevolg van de orkaan. Er werd hard gewerkt met beitels en schuurpapier aan mooi steenwerk, zowel beeldjes als schaaltjes maar ook standbeelden.
Vandaar rechtstreeks naar het vliegveld om mijn leidinggevende op te halen (Martín), die vanuit Argentinië aankwam. ’s Avonds thuis oliebollen gebakken. De volgende ochtend naar Eglise de Dieu de Boulard. Er werden drie huwelijken afgekondigd. December is trouwmaand. Na de kerkdienst reden mijn collega’s met me mee naar huis; ik haalde m’n leidinggevende op en collega Rony volgde met z’n vrouw en hun drie zoons. De jongens renden lustig rond door het huis en de tuin, de oudste deed goed z’n best om in het Engels te converseren met Martín. Intussen duurde het bereiden van de middagmaaltijd nogal lang doordat de droge bonen lang op het vuur moesten. Iedereen hielp mee om steentjes uit de rijst te halen, een normaal proces voor rijst die op de markt gekocht wordt. De gastank raakte leeg, waarop ik bij de buren houtskool ben gaan lenen. Beter een goede buur... Uiteindelijk zaten we aan tafel. We hebben een gezellige, fijne middag gehad. Na het eten een wandeling in de omgeving en een bezoek aan de speeltuin bij het naburige kindertehuis/de kerk. De oliebollen vielen ook goed in de smaak, evenals de pepernoten.
Een vol programma met onze leidinggevende; over de plannen voor reparatie van woningen en distribute van zaden, algemene plannen voor de komende twee jaar, voedselveiligheid. Een functioneringsgesprek met een collega. Tweemaal een gesprek met partnerorganisatie SKDE, over reparatie van huizen, bouw van latrines, reparatie van kantoren, distributie van zaden en algemene plannen op het gebied van voedselveiligheid. We haalden de country representative van MCC op voor een gezamenlijke ontmoeting met een vakbond van docenten van overheidsscholen. Een interessant gesprek. Afscheid genomen van twee Amerikanen bij MCC die terugkeren naar Amerika. Inmiddels hebben wij zelf vijf medewerkers op kantoor die voorheen bij MCC werkten. Een gesprek met het team van SSID over de voortgang van nieuwbouw van woningen, landbouw en water in Ganthier/Boen en uitgaven tot nu toe, ter voorbereiding op een in te dienen verslag. Martín maakte van de gelegenheid gebruik om mij een geschenk te overhandigen. In oktober reisde hij twee weken rond door Amerika, samen met Alex van Foods Resource Bank, een van onze donateurs. Ze hebben 5 staten bezocht, in vele kerken gesproken en honderden mensen ontmoet. In alle plaatsen die ze bezochten, legden ze een deken op tafel met het logo van Church World Service erop (normaalgesproken gebruikt als deel van hulpgoederen). Daarop konden mensen een bericht schrijven voor mij persoonlijk of voor Haïti. Een zeer bijzonder, persoonlijk, speciaal en kostbaar geschenk. Heel waardevol.
Een kantoorgenoot, Smith, zette ons gezamenlijk op de foto. Even later vertrok hij op een net nieuw gekochte motor die hij naar Miragoane zou rijden om daar gebruikt te worden voor het werk van Wozo. Toen ik ’s avonds net thuis was, kreeg ik bericht dat Smith een motorongeluk had gehad. Hij was in de bergen aangereden en in een afvoerkanaal gelanceerd. Pas in het ziekenhuis kwam hij weer bij bewustzijn. Inmiddels is hij geopereerd aan zijn been, dat op twee plaatsen gebroken is. We zijn zeer dankbaar dat hij het er levend heeft afgebracht. Een grote schok.
Donderdag 15 december ’s ochtends een gesprek met Wozo. Inmiddels hebben zij 7 huizen van een nieuw dak voorzien in Grand Anse, 2 kerken, een basisschool, een dorpshuis en de middelbare school van Pestel. In Pestel hebben de mensen zelf besloten dat het belangrijker was voor hen om het dak van de school te vervangen, waar 300 leerlingen op zitten, dan 10 huizen van een nieuw dak te voorzien. Leerlingen en ouders hielpen mee met het werk. Ook de priester, die zelf een privéschool heeft, droeg bij aan het dak.
Die dag reisde ik opnieuw naar Nederland. De vlucht vanuit Port-au-Prince had vertraging, maar gelukkig was ik net op tijd bij de volgende gate in Miami. Een bijzondere zonsondergang in Miami; een compleet horizontale horizon met prachtige kleuren roze, oranje, geel en rood. Vele lichtjes onder ons bij aankomst in Philadelphia. Het was er een stuk koeler en winderiger dan in Miami en het vliegtuig hobbelde nogal. Van Philadelphia ging het naar Amsterdam, waar mijn ouders me weer hartelijk opwachtten. Gelijk maar even naar de winkel en alle producten uit Haïti die bestemd zijn voor de verkoop uitgezocht. Binnenkort zijn ze hopelijk te bezichtigen op onze website (www.kdre.org).
En nu dus in Nederland, waar het een zoeken blijft naar een balans tussen twee totaal verschillende werelden die niet met elkaar te rijmen zijn. Haïti en Nederland, de naaste en familie. Het is fijn om familie te ontmoeten, ooms en tantes, neven en nichten, om zomaar even naar ze toe te kunnen gaan, om ze te zien zingen of spelen bij kerstzangavond.
Ook het werken vanuit Nederland voor Haïti gaat goed. Er zijn natuurlijk dingen die je niet van afstand kunt doen, maar tegelijk is er met skype en internet veel dat je ook wel kunt doen, al helemaal als het gaat om het bijwerken van verslagen, plannen en ander schrijfwerk. Zo voerde ik via Skype een gesprek met Amerika en Myanmar over een beleidsdocument voor CWS op het gebied van water en sanitair en had Skype gesprekken met iemand uit de Dominicaanse Republiek en met collega’s en anderen in Haïti. Eind december moesten we een verslag indienen bij donateur UMCOR over het werk aan huizenbouw en landbouw in Ganthier/Boen.
Het contract is opgesteld en ondertekend voor de reparatie van de eerste 10 huizen in La Reserve. Gisteren heeft onze ingenieur een trainingsessie gegeven aan de bouwlieden en deze week gaat de bouw van start.
En dan kan ik nu opeens ’s avonds andere dingen doen. Naar Groningen, Buitenpost of familie. Het lijkt wel alsof mijn aanwezigheid onverwachte dingen oproept; de stroom er even af in Twijzel, de microfoon van een predikant valt uit, bij een andere dienst houdt het orgel er mee op.
Tussen kerst en oud en nieuw had ik vrij. Samen met mijn vader weer eens wat klusjes doen, van slee repareren tot stronken proberen los te krijgen en meubels opknappen. Uitwaaien in Lauwersoog, uitgestrekte weilanden, vele boerderijen, water, rustige dorpjes. Ik zou het zo graag willen laten zien aan vrienden en collega’s in Haïti. De sluizen, de schepen, de dorpen, de kerken, de scholen, de wegen, de dijken, de huizen, de boerderijen. Fietsen in de buurt van Kollumerpomp en Ee; door de weilanden, zo rustig, met allemaal boerderijen, hier en daar een windmolen, een sloot, een windturbine, wuivend riet aan het water, een volledige regenboog tussen de hagel en regen, ontelbare vogels opvliegend vanuit de weilanden. Kerstfeest in de kerk. Samen met mijn vader op pad met m’n drie nichtjes naar een overdekte speelhal. Op bezoek bij familie in Drenthe en naar het mooie dorp Noordeloos met oude panden aan het water. Weerzien met vrienden in Wouterswoude en oud-klasgenoot Trinke die in Bolivia woont en werkt (www.portodoelmundo.com).
Oudjaarsdag is mijn broer jarig. Met z’n allen gingen we uit eten. Ik luidde het nieuwe jaar in het gezelschap van mijn drie nichtjes in; met z’n vieren deelden we een slaapkamer. Een mooie manier. Ieder heeft zo z’n eigen gedachten en herinneringen aan het jaar 2016 en overdenkingen bij 2017. Het jaar begon met een lied dat toepasselijk blijft: ‘Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heeren hand.’ Wees tevreden met wat je hebt, klonk het terecht vanaf de kansel.
Tijdens de weken in Haïti veel samengewerkt met mijn collega’s, onder wie onze pas (opnieuw) aangenomen ingenieur, ter voorbereiding op de reparatie van de eerste tien huizen in La Reserve, Noordwest. Tevens zijn er contracten ondertekend met twee andere organisaties in het Noordwesten voor distributie van zaden, zodat landbouwers niet ook het volgende plantseizoen mislopen nu de vorige oogst verloren is gegaan en er nog geen geld is om nieuwe zaden te kopen.
In het weekend ben ik samen met een vriend naar Cormier/Leogane gereden om een nieuwe voorraad zeepstenen beeldjes op te halen (inmiddels zijn ze in Nederland aangekomen). Het pad in Cormier bleek veranderd te zijn; de normale doorgang door de rivier is er niet meer, een ander gevolg van de orkaan. Er werd hard gewerkt met beitels en schuurpapier aan mooi steenwerk, zowel beeldjes als schaaltjes maar ook standbeelden.
Vandaar rechtstreeks naar het vliegveld om mijn leidinggevende op te halen (Martín), die vanuit Argentinië aankwam. ’s Avonds thuis oliebollen gebakken. De volgende ochtend naar Eglise de Dieu de Boulard. Er werden drie huwelijken afgekondigd. December is trouwmaand. Na de kerkdienst reden mijn collega’s met me mee naar huis; ik haalde m’n leidinggevende op en collega Rony volgde met z’n vrouw en hun drie zoons. De jongens renden lustig rond door het huis en de tuin, de oudste deed goed z’n best om in het Engels te converseren met Martín. Intussen duurde het bereiden van de middagmaaltijd nogal lang doordat de droge bonen lang op het vuur moesten. Iedereen hielp mee om steentjes uit de rijst te halen, een normaal proces voor rijst die op de markt gekocht wordt. De gastank raakte leeg, waarop ik bij de buren houtskool ben gaan lenen. Beter een goede buur... Uiteindelijk zaten we aan tafel. We hebben een gezellige, fijne middag gehad. Na het eten een wandeling in de omgeving en een bezoek aan de speeltuin bij het naburige kindertehuis/de kerk. De oliebollen vielen ook goed in de smaak, evenals de pepernoten.
Een vol programma met onze leidinggevende; over de plannen voor reparatie van woningen en distribute van zaden, algemene plannen voor de komende twee jaar, voedselveiligheid. Een functioneringsgesprek met een collega. Tweemaal een gesprek met partnerorganisatie SKDE, over reparatie van huizen, bouw van latrines, reparatie van kantoren, distributie van zaden en algemene plannen op het gebied van voedselveiligheid. We haalden de country representative van MCC op voor een gezamenlijke ontmoeting met een vakbond van docenten van overheidsscholen. Een interessant gesprek. Afscheid genomen van twee Amerikanen bij MCC die terugkeren naar Amerika. Inmiddels hebben wij zelf vijf medewerkers op kantoor die voorheen bij MCC werkten. Een gesprek met het team van SSID over de voortgang van nieuwbouw van woningen, landbouw en water in Ganthier/Boen en uitgaven tot nu toe, ter voorbereiding op een in te dienen verslag. Martín maakte van de gelegenheid gebruik om mij een geschenk te overhandigen. In oktober reisde hij twee weken rond door Amerika, samen met Alex van Foods Resource Bank, een van onze donateurs. Ze hebben 5 staten bezocht, in vele kerken gesproken en honderden mensen ontmoet. In alle plaatsen die ze bezochten, legden ze een deken op tafel met het logo van Church World Service erop (normaalgesproken gebruikt als deel van hulpgoederen). Daarop konden mensen een bericht schrijven voor mij persoonlijk of voor Haïti. Een zeer bijzonder, persoonlijk, speciaal en kostbaar geschenk. Heel waardevol.
Een kantoorgenoot, Smith, zette ons gezamenlijk op de foto. Even later vertrok hij op een net nieuw gekochte motor die hij naar Miragoane zou rijden om daar gebruikt te worden voor het werk van Wozo. Toen ik ’s avonds net thuis was, kreeg ik bericht dat Smith een motorongeluk had gehad. Hij was in de bergen aangereden en in een afvoerkanaal gelanceerd. Pas in het ziekenhuis kwam hij weer bij bewustzijn. Inmiddels is hij geopereerd aan zijn been, dat op twee plaatsen gebroken is. We zijn zeer dankbaar dat hij het er levend heeft afgebracht. Een grote schok.
Donderdag 15 december ’s ochtends een gesprek met Wozo. Inmiddels hebben zij 7 huizen van een nieuw dak voorzien in Grand Anse, 2 kerken, een basisschool, een dorpshuis en de middelbare school van Pestel. In Pestel hebben de mensen zelf besloten dat het belangrijker was voor hen om het dak van de school te vervangen, waar 300 leerlingen op zitten, dan 10 huizen van een nieuw dak te voorzien. Leerlingen en ouders hielpen mee met het werk. Ook de priester, die zelf een privéschool heeft, droeg bij aan het dak.
Die dag reisde ik opnieuw naar Nederland. De vlucht vanuit Port-au-Prince had vertraging, maar gelukkig was ik net op tijd bij de volgende gate in Miami. Een bijzondere zonsondergang in Miami; een compleet horizontale horizon met prachtige kleuren roze, oranje, geel en rood. Vele lichtjes onder ons bij aankomst in Philadelphia. Het was er een stuk koeler en winderiger dan in Miami en het vliegtuig hobbelde nogal. Van Philadelphia ging het naar Amsterdam, waar mijn ouders me weer hartelijk opwachtten. Gelijk maar even naar de winkel en alle producten uit Haïti die bestemd zijn voor de verkoop uitgezocht. Binnenkort zijn ze hopelijk te bezichtigen op onze website (www.kdre.org).
En nu dus in Nederland, waar het een zoeken blijft naar een balans tussen twee totaal verschillende werelden die niet met elkaar te rijmen zijn. Haïti en Nederland, de naaste en familie. Het is fijn om familie te ontmoeten, ooms en tantes, neven en nichten, om zomaar even naar ze toe te kunnen gaan, om ze te zien zingen of spelen bij kerstzangavond.
Ook het werken vanuit Nederland voor Haïti gaat goed. Er zijn natuurlijk dingen die je niet van afstand kunt doen, maar tegelijk is er met skype en internet veel dat je ook wel kunt doen, al helemaal als het gaat om het bijwerken van verslagen, plannen en ander schrijfwerk. Zo voerde ik via Skype een gesprek met Amerika en Myanmar over een beleidsdocument voor CWS op het gebied van water en sanitair en had Skype gesprekken met iemand uit de Dominicaanse Republiek en met collega’s en anderen in Haïti. Eind december moesten we een verslag indienen bij donateur UMCOR over het werk aan huizenbouw en landbouw in Ganthier/Boen.
Het contract is opgesteld en ondertekend voor de reparatie van de eerste 10 huizen in La Reserve. Gisteren heeft onze ingenieur een trainingsessie gegeven aan de bouwlieden en deze week gaat de bouw van start.
En dan kan ik nu opeens ’s avonds andere dingen doen. Naar Groningen, Buitenpost of familie. Het lijkt wel alsof mijn aanwezigheid onverwachte dingen oproept; de stroom er even af in Twijzel, de microfoon van een predikant valt uit, bij een andere dienst houdt het orgel er mee op.
Tussen kerst en oud en nieuw had ik vrij. Samen met mijn vader weer eens wat klusjes doen, van slee repareren tot stronken proberen los te krijgen en meubels opknappen. Uitwaaien in Lauwersoog, uitgestrekte weilanden, vele boerderijen, water, rustige dorpjes. Ik zou het zo graag willen laten zien aan vrienden en collega’s in Haïti. De sluizen, de schepen, de dorpen, de kerken, de scholen, de wegen, de dijken, de huizen, de boerderijen. Fietsen in de buurt van Kollumerpomp en Ee; door de weilanden, zo rustig, met allemaal boerderijen, hier en daar een windmolen, een sloot, een windturbine, wuivend riet aan het water, een volledige regenboog tussen de hagel en regen, ontelbare vogels opvliegend vanuit de weilanden. Kerstfeest in de kerk. Samen met mijn vader op pad met m’n drie nichtjes naar een overdekte speelhal. Op bezoek bij familie in Drenthe en naar het mooie dorp Noordeloos met oude panden aan het water. Weerzien met vrienden in Wouterswoude en oud-klasgenoot Trinke die in Bolivia woont en werkt (www.portodoelmundo.com).
Oudjaarsdag is mijn broer jarig. Met z’n allen gingen we uit eten. Ik luidde het nieuwe jaar in het gezelschap van mijn drie nichtjes in; met z’n vieren deelden we een slaapkamer. Een mooie manier. Ieder heeft zo z’n eigen gedachten en herinneringen aan het jaar 2016 en overdenkingen bij 2017. Het jaar begon met een lied dat toepasselijk blijft: ‘Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heeren hand.’ Wees tevreden met wat je hebt, klonk het terecht vanaf de kansel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
