Genade

Leve nanm mwen ak soley la
Komanse tach ou jodi’a
Premye bagay ou gen pou fè
Se lwe Bondye ak tout kè

Piga ou gaspye tan ou
Viv jodi’a kom denye jou
Anplwaye talan ou yo byen
Nou tout va jije a la fen

Mijn ziel sta op met de zon
Begin je taken vandaag
Het eerste dat je hebt te doen
Is God loven met heel je hart

Verspil je tijd niet
Leef vandaag alsof het de laatste dag is
Gebruik je talenten goed
Wij allen zullen geoordeeld worden aan het eind der tijden

Met deze woorden word ik vaak wakker gezongen in onze zeildoeken ‘tent’ in Meyot. Zeer toepasselijk en heel waar, nu meer dan ooit. De krekels zingen hun lied, de sterren staan wacht, de wind doet de ‘deur’ (een laken) opwaaien. Ik ben blij dat ik na een lange werkdag naar ‘huis’ kan gaan en het kantoor even achter me laat, wat ‘thuis’ ook mag zijn. Het kantoor is dag en nacht druk bezet met ingeieurs, verpleegkundigen en ander personeel. Mijn huis heb ik inmiddels bijna leeggehaald, tussen de bedrijven door. De meubels en keukenspullen en zo staan bij MCC opgeslagen, terwijl mijn persoonlijke bezittingen in Meyot blijven, bij vrienden.
Een maand is voorbijgegaan sinds de aardbeving. Ploegen mensen in gele of blauwe t-shirten gaan met schoppen en bezems en kruiwagens het puin in de straten te lijf. Ook groot materieel wordt ingezet. Herbouw is op dit moment verboden (door de overheid). Voordat er aan herbouw gedacht kan worden, zal eerst de grond nauwkeurig onderzocht moeten worden. Ook zijn huidige ingenieurs niet opgeleid voor bouw bestand tegen aardbevingen. Bovendien is de frequentie en kracht van nog steeds voortdurende naschokken genoeg om tot nieuwe/meer verwoesting te leiden en huizen in aanbouw omver te werpen. Naschokken hebben afgelopen week tot meer instortingen geleid, voral van al deels vernielde gebouwen. Opnieuw doden. Men leeft in angst, men is gestresst. Intussen blijf men op straat wonen.
Vorige week zondagochtend kroop ik om vijf uur uit m’n slaapzak. Ik haalde collega Herve en z’n gezin op om samen naar de kerk te gaan. Het is in deze kerk dat ik de zondag voor de aardbeving was. Nu schaarden we ons bijeen op het erf naast het gebouw, opnieuw onder zeildoek. De preek ging over Jesaja 24. De predikant sprak over hoe niemand kon weten dat hij nu weduwnaar zou zijn, dat de gemeente 24 leden zou verliezen. Hij sprak over corruptie, over magie, over goddeloosheid. Ik zat daar, naast de gescheurde kerk, te lusiteren naar een verscheurde man. Dat raakt. Ik was blij met de 4 kinderen die me allemaal bij de hand wilden houden en zonder dat ze het wisten een gebaar van liefde en hoop gaven.
God spaart en bewaart. Iets dat ik niet altijd besef, maar wel een waarheid. Persoonlijk ben ik gespaard tijdens de aardbeving en ook laatst met een val van de motor. Ik zat achterop dit keer en wees de weg. De berghelling naar onze tent is steil. De motor gleed achteruit, viel om en liet mij achterover tuimelen, de helling afrollen en een aantal meters lager op een stel stenen neerkomen. Een pijnlijke val, zere zij, blauwe plekken op armen en benen, maar er wonderbaarlijk goed vanaf gekomen.
Het lijkt wel oorlog. Helikopters vliegen nog steeds af en aan, militaire voertuigen ‘horen’ inmiddels bij het straatbeeld. Canadezen, Amerikanen, Afrikanen; allen staan ze met een geweer in de aanslag. Temidden van alle chaos en problemen heeft de overheid een nationale vrije dag afgekondigd; 12 februari 2010, exact een maand na de aardbeving. Carnaval zou eigenlijk moeten beginnen dit weekend, maar dit jaar geen carnaval voor Haïti. In plaats daarvan de oproep om drie dagen te bidden. Vrijdag 12, zaterdag 13 en zondag 14 februari klinken overal gebeden en gezang. Van 6 uur ’s ochtends tot 12 uur ’s middags komt men bijeen om te bidden om genade, om vergeving van zonden. Eerst vroeg ik meaf hoe we drie dagen ons werk aan de kant kunnen zetten in deze noodsituatie. Nu ben ik danbkaar voor dit rustpunt in de chaos. Het is goed om de tijd te nemen voor God, om bewust na te denken over zonde, om via gebed in gesprek te gaan met God. Het is goed om je gedachten te ordenen, om niet snel tussendoor te bidden, maar om echt stil te staan bij het leven, bij wat er gebeurd is, bij hoe we enkel met Gods hulp en genade verder kunnen. Ook al is men alles en iedereen verloren, toch blijft men danken voor het leven door God gegeven en gespaard. Dank U dat we leven, dat we al onze ledematen nog hebben! Hoe moeilijk het leven ook is, men blijft dankbaar. Enorm bewonderenswaardig. God geeft je nooit een zwaardere last om te dragen dan je aankunt, dus blijkbaar kunnen we dit aan, zo klinkt er. We zitten niet in een kerk, maar op straat, onder zeildoek, op een deken op de grond of op een stoel. Haïi krijgt onvoorstelbaar veel te verwerken. Ik ben verdrietig, het doet zeer, het doet pijn. Ik ben onder de indruk, heb opnieuw bewondering en respect. Mijn leven zal nooit mer hetzelfde zijn. Niet alleen vanwege de aardbeving, maar om heel mijn leven hier in Haïti.
Doordat ik veel op pad ben met het team ingenieurs, kom ik in allerhande gebouwen in verschillende staten van vernieling. Scholen, woningen, kerken, kindertehuizen. Een van de woningen was in een zwaar getroffen gebied waar huizen zij aan zij zijn gebouwd, verbonden door trappen en smalle loopgangen. Het pad was bezaaid met ingestorte huizen. We baanden ons een weg dwars door en over wat ooit woningen waren. Een oude man zat verdrietig in wat eens zijn deuropening was.
De vernieling houdt niet op buiten de stadsgrenzen. Ik ben deze week begonnen met monitoring voor partneroganisatie RNDDH, een mensenrechten roganisatie. Mijn collega’s Joel en Rachel die daar normaalgesproken werken, zijn nog in Amerika na hun ongelooflijke en wonderbaarlijke overleven van de aardbeving. (Mijn collega’s beginnen een voor een ook te schrijven over hun ervaringen. Stuk voor stuk bedroevende en schokkende verhalen. Zie hun weblogs voor hun (Engelstalig) relaas; Joel en Rachel http://joelandrachelhoffman.wordpress.com/, Ben en Alexis http://www.blexi.blogspot.com/, Kurt http://kwhildebrand.blogspot.com.) Nu spring ik op verzoek bij met bezoeken aan kampen en politiebureaus. Samen met een delegatie van het RNDDH team toog ik naar Carrefour (het epicentrum), Gressier en Leogane. De asfaltweg vertoont op meerdere plaatsen grote scheuren. We stopten bij een soort klooster waar RNDDH al jarenlang conferenties geeft. Het gebouw is volledig met de grond gelijk gemaakt. Maria beelden staan als stille getuigen van de ramp, sommige intact, andere enkel nog bestaande uit een romp. Vele nonnen zijn overleden. Er is geen onderscheid meer tussen rijk en arm, oud en jong, werkend en werkloos, crediteur en debiteur, christen en niet christen; iedereen is getroffen. In Leogane bezochten we eerst het politiebureau. Ook dat is vernield, dus de agenten zitten aan een bureau in de tuin. Bedoeling van RNDDH is onderzoek naar omstandigheden in kampen, voedsel en water situatie, geweld, sanitair, manier waarop distributies plaatsvinden (waardig), etc. In gesprek dus met inwoners. We troffen een vrouw met een gebroken been en een pasgeboren baby. Nieuw leven in het kamp. Bouwsels van karton, golfplaat, lakens, zeildoek, etc. Geen toiletten. In een ander kamp was een ditributie gaande. In gesprek met de menigte, met Canadese militairen, met de organisatie die de distributie verzorgde. Gaat het er eerlijk en menswaardig aan toe? Ook in Gressier bezochten we kampen en politie. Een heftige dag. Interessant en belangrijk; mensenrechten.
Intussen werken we aan het formaliseren van voedseldistributies. Ook deze week weer in meerdere wijken geweest.
En zo is er een maand voorbij gegaan sinds 12 januari. We danken voor het leven ons gegeven. We zijn ons ervan bewust dat we niks beter of anders zijn dan al die 230.000 mensen die zijn overleden. We zijn ons ervan bewust dat ook wij zullen sterven. Blijkbaar was het nog niet onze tijd op 12 januari 2010. God heeft nog een plan voor ons leven. En zo gaan we verder, in navolging van dat plan, een meer dan ooit onzekere en onbekende toekomst tegemoet.


Giften blijven welkom op rekeningnummer 30.42.00.182 ten name van Christelijke Gereformeerde Kerk Drogeham, onder vermelding van aardbeving Haïti.