Integratie

In de afgelopen weken is er een politieagent gedood in Port-au-Prince. In reactie daarop is de politie in staking gegaan, wat opnieuw voor onrust en dreigende onveiligheid zorgde. Criminelen worden gelyncht door buurtbewoners die ze misdaden hebben zien plegen. Op diverse plaatsen en dagen wegblokkades, en daarvoor al een binnendringen van een militaire groep op het terrein van het nationaal paleis. Er schijnen veel meer wapens in de omloop te zijn momenteel en ook worden er regelmatig oud-militairen gesignaleerd in militaire outfit en met wapens. Hun binnendringen vond plaats tijdens de afwezigheid van de president, die met een longembolie in het ziekenhuis lag in Miami en een paar weken het land uit is geweest, na een eerder ondergane operatie aan z’n arm. Intussen is de nieuw verkozen minister president nog steeds niet benoemd en is er dus nog steeds geen functionerende regering. Volgens sommigen is de ziekte van de president het gevolg van zwarte magie. Ook al wil de huidige president wel dingen veranderen, het parlement schijnt hem tegen te werken.

In dezelfde week heeft dagelijkse, heftige regenval gezorgd voor overstromingen in het land; steden staan blank, landbouw is vernield, dieren zijn verdronken en mensen overleden. In de regen wordt het afvalprobleem weer extra duidelijk; vrijwel iedereen gooit al het afval in ravijnen of op straat, dus in de regen staan onmiddellijk de wegen blank en stroomt het afval over straat. Alle afvoerkanalen zijn geblokkeerd door de grote hoeveelheden afval. Met de regen is ook het aantal choleragevallen toegenomen.

Mijn leidinggevende was een weekje in het land, wat weer een intensief programma opleverde met vele en lange gesprekken en bijeenkomsten. Een dag lang in gesprek met partner SCH om eindelijk het plan voor 2012 af te ronden over integratie van gehandicapten. Een gesprek met een ingenieur ter voorbereiding op reparaties van enkele organisaties die we in de planning hebben. Een gesprek met de directeur van Christian Aid en met hun ingenieur, ’s avonds een informeel vervolg in een restaurant. In gesprek met MCC, in gesprek met Norwegian Church Aid, in gesprek bij hotel Ibo Lele met een prachtig uitzicht over de stad, de zee, de bergen, het meer richting Dominicaanse Republiek. In gesprek met twee kandidaten voor de evaluatie van een programma dat vorig jaar is afgesloten, waarbij gehandicapten psychosociale steun kregen, cash en hulp bij het opzetten van een verloren gegane business. In gesprek met mijn leidinggevende. In gesprek met iemand van een werkgroep van kerken die lobbyen voor gerechtigheid, integriteit en ‘good governance’. In gesprek met partner SKDE.

Jeroen en Fardau waren weer in het land en zijn op bezoek geweest. Alle MCCers hebben samen een prachtige quilt gemaakt als afscheidscadeau van een leidinggevende. Ook ik werd gevraagd een stukje bewerkte stof in te leveren. In de kerk vond een speciale dienst plaats voor de bevestiging van allerlei comités voor de komende twee jaar; het centrale comité (wat in Nederland de kerkenraad genoemd zou worden), muziek, jeugd, zondagschool, vrouwen, enz. Tijdens die dienst werd weer duidelijk dat het tijd is om de kerk te herbouwen. Ik zat buiten onder een zeildoek, want de kerk zat weer bomvol. Een kind op schoot, wegens te weinig zitplaatsen. Onrustig en moeilijk om alles goed te kunnen volgen wat zich binnen afspeelt.

1 mei is een vrije dag; dag van de arbeid. Ik begon de dag met ‘arbeid’, maar kreeg een telefoontje of ik mee wilde naar de jaarlijkse ‘fair’ die op deze dag wordt gehouden. Eerst kort op verjaardagsbezoek en toen met een paar vrienden van de kerk naar Croix-des-Missions/Damien, waar de fair werd gehouden op het terrein van de faculteit agronomie van de staatsuniversiteit. Voorheen vond het plaats in het stadscentrum, Champs de Mars, maar aangezien dat plein nog steeds een tentenkamp is, moet naar een andere locatie worden uitgeweken. Het is een manier om aandacht te vestigen op het belang van landbouw en werk. Op deze ‘markt’ worden allerlei locale producten tentoongesteld, toegelicht en verkocht. Kleding, houtwerk, klei, zeepsteen, metaalwerk, natuurlijk lokaal eten, maar ook informatie over landbouwtechnieken, boomkwekerijen, etc. Een mooi uitje, hoewel het gedurig zo ontzettend druk was dat we elkaar vast moesten houden om elkaar niet kwijt te raken. Maar het is goed om even wat afleiding en ontspanning te krijgen van werk en werkelijkheid.

Ook voor KDRe blijft er genoeg te doen. Zaterdag 21 april is de jaarlijkse Slach om ‘e Mar gehouden waarbij een ronde werd gelopen om het Bergumer meer. Er was een kraam van KDRe aanwezig op de markt die werd gehouden in Bergum. Geweldig bijzonder hoe al die mensen liepen en renden om geld in te zamelen voor een school in een dorpje in Noordwest Haïti. We hebben ook een herstart gemaakt met kindertehuis Chetimyl, waarvoor een nieuwe gift is binnengekomen waarmee de benedenverdieping hopelijk afgerond kan worden.

Verder proberen we op het werk de hoeveelheid binnenkomende emails bij te houden, rapporten worden gelezen en geschreven om te communiceren over het werk in Haïti. Een gezamenlijk project van SCH, SKDE, MCC en CWS om huizen van gehandicapten te repareren is afgerond. Oud-collega Raoul heeft een evaluatie uitgevoerd en samen hebben we de resultaten en conclusies gepresenteerd tijdens een bijeenkomst met de drie partners.
Ik ben weer op bezoek geweest bij een lid van ASR; MADEGAN (wist u dat... het in Haïti verplicht is om een organisatie in te schrijven onder een afkorting?), gevestigd in Ganthier. Deze organisatie doet veel aan mobilisatie onder kinderen en volwassenen, duidelijk makend dat alle kinderen (alle mensen) gelijk zijn; de een is niets meer dan de ander, we kunnen mekaar maar niet zomaar besluiten te slaan, ook restavèk zijn gelijk. Ze doen eveneens mobilisatie tegen ‘child trafficking’, wat een voortdurend en actueel probleem is in deze plaats niet ver van de Dominicaanse grens. Ook betalen ze schoolgeld voor enkele kinderen die niet naar school gingen en hebben ze tien kinderen in een kindertehuis.

Ook dit jaar financiert CWS een programma van onze partner SCH die met gehandicapten werkt. De nadruk ligt op het integreren van gehandicapten in kerk en werk; oftewel in de samenleving in het algemeen. Een van de dingen die SCH doet, is het organiseren van forums over de integratie van gehandicapten in de kerk. Het eerste regionale forum is gehouden in Cap Haïtien/Okap, in het Noorden van het land. Afgelopen vrijdag reisde ik met het SCH team mee om het forum bij te wonen. Na 7,5 uur in de auto gezeten te hebben (met een tussenstop om boodschappen te halen), kwamen we aan in de op een na grootste stad van het land, totaal anders opgezet dan Port-au-Prince. De weg ernaartoe is bijna helemaal verhard, alleen vanaf Gonaïves vol gaten en kuilen. Bovendien is de weg op diverse plaatsen weggespoeld en omgelegd. We slingerden door de bergen en belandden in de wolken in een groen gebied waar het veel regent. Okap zelf heeft veel houtbouw en is gestructureerd opgezet, met alle wegen parallel aan elkaar en genummerd. We waren met z’n vijven te gast bij een zus van de directeur van SCH, die in Okap woont. Daar werden we verwelkomd met een uitgebreid maal met konijn als hoofdonderdeel...
Het forum zou zaterdagochtend om acht uur beginnen, maar de deelnemers kwamen van ver, zowel uit het Noorden als het Noordoosten, dus we begonnen laat. Terwijl ik buiten de zaal stond, kwam er iemand in en rolstoel aan. Foeterend dat Haïti totaal geen rekening houdt met gehandicapten, moest hij onderaan de trap stilhouden. Ironisch genoeg konden de rolstoelen niet zonder hulp de zaal inkomen waar gediscussieerd zou worden over integratie van gehandicapten.
Vijf sprekers kwamen aan het woord, gevolgd door vragen en reacties van de aanwezigen. Als eerste sprak een vertegenwoordiger van de staatssecretaris voor integratie van gehandicapten over de wetgeving omtrent integratie. Vervolgens sprak een pastoor over de Bijbelse context en een derde verhaalde over gehandicapten in de Bijbel. Daarna kwam een van de twee mensen in rolstoel aan het woord, coördinator van een gehandicapten organisatie en vertellend over z’n eigen ervaringen. De beide heren waren duidelijk gefrustreerd. Tot slot sprak iemand over de integratie van gehandicapten in de samenleving. Veel discussies over toegankelijkheid; rolstoelen kunnen nergens inkomen, gehandicapten worden niet geaccepteerd op scholen, ze kunnen niet in ziekenhuizen komen, enz. Als je erover nadenkt wat er aan infrastructuur en benodigdheden maar ook aan acceptatie ontbreekt om gehandicapten echt te integreren hier, dan weet je bijna niet waar te beginnen.
Na de uiteenzettingen van de sprekers, vond er een discussie plaats om met concrete resoluties en aanbevelingen te komen omtrent vier thema’s; toepassing van de wetgeving omtrent gehandicapten, integratie van gehandicapten in de kerk, in de samenleving en op de arbeidsmarkt. Er werd meermalen opgemerkt dat er genoeg gepraat is en dat het nu tijd is voor actie. Vandaar de concrete resoluties, om inderdaad de daad bij het woord te voegen. Een domein dat me niet alleen interesseert vanwege mijn betrokkenheid via CWS, maar ook en vooral een persoonlijke interesse die ik sinds mijn geboorte heb meegekregen.