Gelukkig nieuwjaar

Een nieuw jaar is begonnen.

In december even echt vrij geweest in Canada. Op de laatste dag zijn we nog met z'n drieën naar Lake Erie geweest. Zo hebben we aan de oever van drie van de grote meren gestaan. We bezochten Long Point en volgden de kust naar Port Burwell. Water, zand, riet, vogels, ganzen; een mooie omgeving. Alles stil en leeg in de winter, het strand uitgestorven. Binnendoor via een bosachtige omgeving terug.
En toen was het weer gedag zeggen. Dat nog wel met koorts en verkouden. In Canada liet ik zieken achter en vertrok ik zelf ziek, in Haïti tref ik zieken en telefonisch hoor ik dat ook in Amerika mijn petekind en anderen koorts hebben. Een internationale epidemie?!
Het was een plezier om bij en met familie te zijn. Mijn ouders brachten me naar Woodstock, waar ik 24 december, kerstavond, een bus naar Toronto nam. De rest van de nacht doorgebracht op het vliegveld en in alle vroegte met sneeuw en kou vertrokken naar New York JFK. Vandaar verder naar Port-au-Prince. Er is gewerkt aan het vliegveld; er is een nieuwe douane/immigratiehal en bagagehal, maar helaas liggen alle koffers nog steeds door elkaar op de grond.

Zo kwam ik terug in Haïti op 1e kerstdag. Overigens is hier maar één kerstdag en bovendien wordt kerst niet echt gevierd. Na de kerst ziek doorgebracht te hebben, was ik de 27e weer op de been. Ik werd gelijk weer geconfronteerd met vele bedelaars. Het leken er wel meer dan anders. Het kantoor was gesloten, dus had ik mooi de gelegenheid om flink wat werk te verzetten voor KDRe. Deze week brengen twee KDRe collega's een bezoek aan onze projecten in het Noordoosten, Artibonite en Noordwesten van het land.

Sinds kort maak ik deel uit van 'Club Wozo'. In juli heb ik een training bijgewoond van Twomatizasyon ak Wozo. Nu richten trainers en deelnemers overal in het land 'Club Wozo' op om elke week samen te komen, anderen te trainen en verder te bouwen aan vrede, te strijden tegen geweld, om te gaan met trauma in ons leven, weerbaarheid op te bouwen, maar ook sociale onderwerpen te bespreken en een verandering in de wijk tot stand te brengen (deze clubs worden per woonplaats/wijk georganiseerd). Een goede (voor mij) eerste bijeenkomst, waarbij we keken naar wat trauma is, wat voor impact het heeft in iemands leven (emotioneel, lichamelijk, mentaal, spiritueel) en wat het veroorzaakt (de mens, de natuur, ziekte). We stonden met name stil bij verbale trauma. Het is zo makkelijk om iets te zeggen dat iemand heel zeer doet.

Net als kerst is ook oudjaar hier geen grote viering. Het nieuwe jaar wordt veelal ingeluid in de kerk, tijdens diensten die op oudjaarsavond beginnen. Ik ging het jaar 2013 slapend in, nadat ik de beide kinderen in hun ledikanten had gelegd. Alles is relatief, ook nieuwjaar, met de verschillende tijdzones waarin we leven. Aan het eind van het jaar kijken we terug naar wat er gebeurd is, aan het begin van het nieuwe jaar kijken we vooruit, niet wetend wat er gaat gebeuren. 2013; een nieuw jaar, wat zal het brengen? Nieuwjaarsdag begon met het vertrouwde 'nennenn' van Emmanuella, die wakker was en haar bed uit wilde, uitgeslapen voor een nieuwe dag en een nieuw jaar. Op 1 januari wordt hier traditiegetrouw pompoensoep gegeten. 1 januari is onafhankelijkheidsdag; in 1804 werd Haïti de eerste onafhankelijke, zwarte republiek, in opstand gekomen tegen slavernij. De pompoensoep staat er symbool voor. Voorheen werd deze soep bereid door slaven, maar enkel gegeten door de slavenhouders. Nu is het een symbool dat iedereen gelijk is en hetzelfde kan eten.
2 januari is een dag voor familie, om samen te eten. Ik at mee met Garly's familie. De volgende dag is CWS weer aan het werk gegaan. We begonnen de dag en het jaar samen met gebed, overdenking, vragen om kracht voor ons werk en op ander gebied. De eerste dagen gelijk wat schrijfwerk verzet; elke zes maanden worden alle landen en onderdelen van CWS geacht verhalen te schrijven die de belangrijkste verandering weergeven die ons werk en programma's teweeg gebracht hebben in de afgelopen periode. Eveneens moet er verder gewerkt worden aan de jaarplannen voor het jaar dat nu al begonnen is. Tussendoor een auto met pech verslepen naar een garage. Geduld oefenen in lange files. Per taptap in anderhalf uur van kantoor naar huis, lopend in een uur.

In het weekend op bezoek bij een pas getrouwd echtpaar. Maandag is ook Wozo weer begonnen, dus het kantoor team is compleet. We zaten weer samen aan de rijst met erwten en saus met piepers, wortels en vlees, verse vruchtensap na en als toetje bij de Haïtiaanse maaltijd: stroopwafels. Die kunnen we wel gaan importeren, zo goed vallen ze in de smaak.
Deze week bijpraten met collega’s via skype en overleggen over jaarplannen van partners. Een nieuwjaarsgroet brengen bij deze en gene van samenwerkende organisaties. Kinderen naar school brengen.

Met het begin van een nieuw jaar, de maand januari, komt ook de datum dichterbij die in het geheugen gegrift staat van elke Haïtiaan; 12 januari. Drie jaar later. Zie hier voor een overdenking en gesprek met het Friesch Dagblad naar aanleiding van de aardbeving van 12 januari 2010: http://www.frieschdagblad.nl/index.asp?artID=62647.