Psalmen in de nacht
Door: Margot de Greef
Blijf op de hoogte en volg Margot
21 September 2011 | Nederland, Twijzel
De tijd in het mooie Ierland zit er weer op. We hebben nog een paar fijne dagen gehad. Voorbij Glengariff hebben we bij de Dromberg Stone Circle gekeken. Bijzonder te zien hoe de oudheid hier bewaard is gebleven. We vervolgden onze rit langs de havenstad Cork en verder noordwaarts om bij Cashel het indrukwekkende bouwwerk de Rock of Cashel te bezoeken. Het woeste landschap ging over in groene, glooiende hellingen. Het zonnetje scheen en de lucht was blauw. De toren en een deel van de kathedraal in Cashel zijn al in de 12e eeuw gebouwd. In latere eeuwen is er bijgebouwd. Zelfs eeuwenoude muurschilderingen zijn bewaard gebleven. Het bouwwerk ligt op een groene helling en biedt rondom uitzicht op de vallei, hellingen in de verte en andere oude bouwwerken.
Na een wandelronde door het kleurrijke dorp vervolgden we de rit om onze bestemming van de dag te bereiken; Kilkenny. Dit stadje heeft een middeleeuws centrum met prachtige, oude gebouwen. In de grote, middeleeuwse St Canice’s cathedral klonk orgelmuziek van achter de mooie glas in lood ramen. Verderop staat de Black Abbey, in 1225 opgericht. Mooie, smalle paadjes verbinden de eeuwenoude gebouwen van grijze steen. In het centrum opnieuw volop kleurrijke gebouwen, zij aan zij, met natuurlijk vele pubs.
De volgende dag reden we langs Kilkenny Castle richting Wicklow Mountains. Wederom een prachtig landschap. Geen bebouwing, enkel de schitterende kleuren van paarse hei, groene, bruine, oranje berghellingen, een kabbelende rivier en waterval, hier en daar een meer. Ongerepte natuur zo dicht bij de hoofdstad.
We hebben nog een bezoek gebracht aan Powerscourt estate in Enniskerry; een voormalig onderkomen van een familie van adel met zeer uitgestrekte en nauwkeurig bijgehouden tuinen. Trappen aflopend naar een meer met fontein en beelden, allerhande soorten bloemen en bomen en sculpturen. Op de achtergrond een vergezicht op de bergen.
Uiteindelijk reden we richting Dublin, waar we na een traditioneel maal van fish & chips overnacht hebben om de volgende dag in alle vroegte terug te keren naar Nederland. Het is een plezier om rustig te kunnen fietsen of wandelen en natuurlijk geniet ik van mijn familie, het kraamfeest van mijn nichtje en blijf ik me verwonderen over het doorgaan van de generaties. Ooms en tantes zijn opa’s en oma’s geworden, neven en nichten vaders en moeders.
En zo heeft elk land z’n eigen gewoontes, z’n mooie en minder mooie dingen, landschappen, cultuur, geschiedenis, ontwikkeling. Er zijn veel dingen die je voor vanzelfsprekend aanneemt als je ergens opgroeit, maar op een andere plaats, in een ander land, hoeven die dingen helemaal niet zo vanzelfsprekend te zijn.
Ik moest een nieuw paspoort en rijbewijs aanvragen, wat normaalgesproken in eigen gemeente kan. Aangezien ik echter niet ingeschreven sta in Nederland, moest ik daarvoor naar Den Haag. Dan zucht je eens even, maar eigenlijk heb ik niets te klagen. Het is prima geregeld en ik word geholpen op het gemeentehuis. In Haïti is er maar één plaats waar je een paspoort kunt regelen; Port-au-Prince, de hoofdstad. En je moet goed de weg weten in de procedures. Ook gezondheidszorg staat tot onze beschikking. Misschien klagen we soms over bureaucratie, maar toch mogen we dankbaar zijn voor de mogelijkheden die we hebben. Goede voorzieningen.
Tsja, zulke grote verschillen in de wereld. Ik ging naar een orgel- en panfluit concert in onze kerk en terwijl ik luisterde naar de mooie muziek, dacht ik aan mensen die in lemen huizen wonen, of niet verder komen dan het gebied waar ze zijn opgegroeid. Wat zou het voor hen raar zijn dat wij voor onze lol kilometers door Ierland rijden, waarbij de reis op zich het doel is, of dat we in zo’n mooi kerkgebouw bij elkaar zitten om zomaar voor ons plezier naar muziek te luisteren.
Er werd ook een Psalm gezongen die voor mij altijd een bijzondere betekenis heeft gehad; Psalm 42. Toen gezongen werd over ‘Ik zal Zijn lof zelfs in de nacht zingen’, dacht ik terug aan de maanden na de aardbeving, toen we met z’n allen in een tent sliepen, waar letterlijk Zijn lof in de nacht gezongen werd. Later kreeg ik naar aanleiding daarvan onderstaand gedicht toegestuurd, dat zoveel waarheid bevat:
Psalmen in de nacht
Leer mij psalmen zingen, Heere,
niet alleen als ’t voorspoed is.
Leer mij zingen, U ter ere,
ook in dikke duisternis.
Geef, al ga ik door een dal,
dat mijn tong U loven zal.
Laat m’ U prijzen in verlangen,
ook al wankelt mijne voet.
Laat in smart mijn lofgezangen
rijzen uit een stil gemoed.
Geef, dat ik door Uwe kracht
psalmen zing, óók in de nacht.
M.A. Groeneweg-de Reuver
Na een wandelronde door het kleurrijke dorp vervolgden we de rit om onze bestemming van de dag te bereiken; Kilkenny. Dit stadje heeft een middeleeuws centrum met prachtige, oude gebouwen. In de grote, middeleeuwse St Canice’s cathedral klonk orgelmuziek van achter de mooie glas in lood ramen. Verderop staat de Black Abbey, in 1225 opgericht. Mooie, smalle paadjes verbinden de eeuwenoude gebouwen van grijze steen. In het centrum opnieuw volop kleurrijke gebouwen, zij aan zij, met natuurlijk vele pubs.
De volgende dag reden we langs Kilkenny Castle richting Wicklow Mountains. Wederom een prachtig landschap. Geen bebouwing, enkel de schitterende kleuren van paarse hei, groene, bruine, oranje berghellingen, een kabbelende rivier en waterval, hier en daar een meer. Ongerepte natuur zo dicht bij de hoofdstad.
We hebben nog een bezoek gebracht aan Powerscourt estate in Enniskerry; een voormalig onderkomen van een familie van adel met zeer uitgestrekte en nauwkeurig bijgehouden tuinen. Trappen aflopend naar een meer met fontein en beelden, allerhande soorten bloemen en bomen en sculpturen. Op de achtergrond een vergezicht op de bergen.
Uiteindelijk reden we richting Dublin, waar we na een traditioneel maal van fish & chips overnacht hebben om de volgende dag in alle vroegte terug te keren naar Nederland. Het is een plezier om rustig te kunnen fietsen of wandelen en natuurlijk geniet ik van mijn familie, het kraamfeest van mijn nichtje en blijf ik me verwonderen over het doorgaan van de generaties. Ooms en tantes zijn opa’s en oma’s geworden, neven en nichten vaders en moeders.
En zo heeft elk land z’n eigen gewoontes, z’n mooie en minder mooie dingen, landschappen, cultuur, geschiedenis, ontwikkeling. Er zijn veel dingen die je voor vanzelfsprekend aanneemt als je ergens opgroeit, maar op een andere plaats, in een ander land, hoeven die dingen helemaal niet zo vanzelfsprekend te zijn.
Ik moest een nieuw paspoort en rijbewijs aanvragen, wat normaalgesproken in eigen gemeente kan. Aangezien ik echter niet ingeschreven sta in Nederland, moest ik daarvoor naar Den Haag. Dan zucht je eens even, maar eigenlijk heb ik niets te klagen. Het is prima geregeld en ik word geholpen op het gemeentehuis. In Haïti is er maar één plaats waar je een paspoort kunt regelen; Port-au-Prince, de hoofdstad. En je moet goed de weg weten in de procedures. Ook gezondheidszorg staat tot onze beschikking. Misschien klagen we soms over bureaucratie, maar toch mogen we dankbaar zijn voor de mogelijkheden die we hebben. Goede voorzieningen.
Tsja, zulke grote verschillen in de wereld. Ik ging naar een orgel- en panfluit concert in onze kerk en terwijl ik luisterde naar de mooie muziek, dacht ik aan mensen die in lemen huizen wonen, of niet verder komen dan het gebied waar ze zijn opgegroeid. Wat zou het voor hen raar zijn dat wij voor onze lol kilometers door Ierland rijden, waarbij de reis op zich het doel is, of dat we in zo’n mooi kerkgebouw bij elkaar zitten om zomaar voor ons plezier naar muziek te luisteren.
Er werd ook een Psalm gezongen die voor mij altijd een bijzondere betekenis heeft gehad; Psalm 42. Toen gezongen werd over ‘Ik zal Zijn lof zelfs in de nacht zingen’, dacht ik terug aan de maanden na de aardbeving, toen we met z’n allen in een tent sliepen, waar letterlijk Zijn lof in de nacht gezongen werd. Later kreeg ik naar aanleiding daarvan onderstaand gedicht toegestuurd, dat zoveel waarheid bevat:
Psalmen in de nacht
Leer mij psalmen zingen, Heere,
niet alleen als ’t voorspoed is.
Leer mij zingen, U ter ere,
ook in dikke duisternis.
Geef, al ga ik door een dal,
dat mijn tong U loven zal.
Laat m’ U prijzen in verlangen,
ook al wankelt mijne voet.
Laat in smart mijn lofgezangen
rijzen uit een stil gemoed.
Geef, dat ik door Uwe kracht
psalmen zing, óók in de nacht.
M.A. Groeneweg-de Reuver
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
