Terug bij af

Op 12 april 2008 vertrok ik uit Nederland. Eerst ging ik naar Amerika voor een oriëntatie, alvorens door te reizen naar Haïti. Op 14 april 2010 vertrok ik opnieuw uit Nederland. Ook dit keer met een tussenstop in Amerika. Ik ben op dit moment in Akron, een rustig dorp in Pennsylvania. Hier verblijf ik enkele dagen bij het hoofdkantoor van MCC.
De lente is hier al verder gevorderd dan in Nederland; groene bomen, roze en paarse bloemen. Heerlijk lenteweer. Akron is een zeer vreedzame omgeving, een heel geschikte locatie voor een organisatie die vrede hoog in het vaandel heeft staan. Ik geniet even van dit vredige gevoel alvorens me weer in het gewoel te storten van Haïti, een wereld van verschil. MCC heeft de medewerkers van het Haïti team die naar/via Amerika reizen, gevraagd om langs te komen op het hoofdkantoor. Ook hier zijn ze veel aan het werk met de gevolgen van de aardbeving en de aanpak van MCC naar aanleiding daarvan, zowel op korte als langere termijn.
Het is heel goed om hier te zijn. Net als in Nederland merk ik ook hier een enorme betrokkenheid. Het is goed om te merken dat ieder van ons een schakeltje is in het grote geheel aan werk dat we doen. Ik hoef me niet voor te stellen; iedereen kent me al van foto's, waarvoor een speciale hoek is ingericht op kantoor.
Ik heb vandaag een devotie bijgewoond en ben in gesprek geweest met medewerkers van de afdeling Latijns Amerika/Caribisch gebied, evenals enkele anderen. De manager van hulpgoederen heeft me meegenomen naar het hulpgoederencentrum in het buurdorp Ephrata. Daar kwamen we net aan op het moment dat er een container voor Haïti was volgeladen. Alle medewerkers werden bijeengeroepen om de container met gebed weg te zenden voor transport, biddend niet alleen voor een behouden aankomst, maar ook voor hoop voor Haïti. Ik kreeg een rondleiding door het hulpgoederencentrum, waar duizenden emmers sanitaire benodigdheden worden samengesteld, quilts worden gemaakt, dozen ingeblikt vlees ingepakt, dekens tot balen samengeperst, school-, baby- en naaisets worden samengesteld, enz. Dit alles gebeurt met de hulp van honderden vrijwilligers, voornamelijk Amish en Mennonieten. Ephrata is het hoofdcentrum, vanwaar goederen worden verspreid over alle continenten. Vandaag was er een grote groep Amish aan het werk. Ik was aangekondigd als spreker voor vandaag. En zo stond ik dan in Ephrata voor een zaal vol Amish mannen en vrouwen te spreken over distributies in Haïti van de goederen die zij hier samenstellen. De vrouwen in hun zwarte jurken en witte hoofdkapjes, de mannen in zwarte broeken, met bretels en strohoeden. Een wondere wereld; de een kiest er bewust voor om geen elektriciteit of auto te hebben, de ander kan het niet betalen of het is niet eens beschikbaar. En allen dienen we dezelfde God. Het was voor mij een groot plezier om een bezoek te brengen aan het hulpgoederencentrum. De dames en heren luisterden geïnteresseerd en hadden aardig wat vragen voor me in petto. Het was mooi om te zien hoe we allen werken voor hetzelfde doel, ieder op z'n eigen manier, ieder als klein schakeltje. Vaak realiseren we niet wat voor proces eraan vooraf gaat voordat we de goederen ontvangen. Tegelijk kan men zich hier moeilijk voorstellen hoe het proces is nadat ze de goederen hebben weggezonden.
De rest van de middag heb ik doorgebracht op kantoor, waar een zeer prettige werksfeer heerst. Men heeft gevoel voor humor en maakt er een gezellige boel van. Vanavond heb ik een fiets gepakt om een eindje rond te toeren, genietend van rust, vrede, ontknoppende bomen, lente, platteland, dankbaar voor de mensen om me heen, in Nederland, Amerika, Haïti en waar dan ook ter wereld.