Jarig en nog meer logeren

“Margot, Margot! Hoor je dat? Een koe! Het is geen geit hoor, maar een koe!” Met deze mededeling wekte mijn 2 jarige ‘bedgenoot’ me op zondagochtend. We waren opnieuw ‘uit logeren’. Overigens had hij gelijk; ik hoorde inderdaad een koe loeien. Dat weekend heb ik doorgebracht in Duvier, wederom bij iemand thuis te gast. Een heel ontspannen en vreedzaam weekend. Rustig een boek zitten lezen, zoute en zoete thee gedronken (doe mij de laatste maar), vers gezet met bladeren uit de tuin, wat gepraat en aan de wandel geweest met diverse familieleden. Er was een ‘kamp’ gaande bij de kerk, met op zondag een afsluitende kerkdienst met samenzang, preek en gebed, solozang en koren. Al met al duurde het zo’n vier uur. We hebben gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om 7 woningen te bezoeken die zijn gerepareerd/herbouwd met giften van Agis en Johannes Stichting Ridderkerk. Mooi om concreet resultaat te zien; een nieuw thuis. Ik keek raar op toen ik hoorde dat de overheid volgens de wet verantwoordelijk is om gratis basisonderwijs aan te bieden. Dat is dus absoluut niet realiteit. ’s Avonds sterren kijken en zo een heerlijk weekend gehad.

Deze weken heb ik vrij veel bijeenkomsten bijgewoond namens Défi Michée. Twee weken geleden gedurende twee dagen over strategieën van transformatie en vorige week een vier dagen durend seminar over de bescherming van kinderen. Een interessant seminar en nuttig in twee opzichten; zowel om meer te weten te komen over het onderwerp bescherming van kinderen, als om meer te leren over het geven van training, aangezien de seminar gericht was op trainers. Het was een vrolijke boel. Haïtianen zijn heel actief in deelname. Ze zijn geboren acteurs, dus rollenspelen zijn gegarandeerd een succes.

Dinsdag 11 augustus was mijn 26e verjaardag. Ik had verwacht dat die vrij onopgemerkt voorbij zou gaan, aangezien ik dacht dat (bijna) niemand ervan afwist. Daar bleek ik mij danig in te vergissen. ’s Ochtends vroeg kwam ik op kantoor, waar een groep gasten die in het gastenverblijf van MCC was, me spontaan in het Spaans toezong. Iemand uit de Dominicaanse Republiek zette een verjaardagslied in voor een Nederlander in Haïti. Mooi toch? Ook al mijn collega’s bleken op de hoogte te zijn en kwamen me feliciteren. Het was de eerste dag van het seminar, dus overdag was ik in een super-de-luxe hotel, de locatie van het seminar. Tussen de middag reed ik naar kantoor, om samen met m’n collega’s van MCC een ‘verjaardagslunch’ te hebben. Het ‘feestmaal’ bestond uit rijst met erwten erdoor, kip in saus, gebakken plataan, rode biet en avocado, plus omgekeerde fruittaart na. Dus mijn verjaardag is toch gevierd! ’s Avonds gingen we nog even verder. Een bevriend gezin kwam bij me op bezoek om samen thuis een devotie te houden. Na het geestelijke deel zijn we ijs gaan halen. Dat was lekker! Plotseling begon het te stortregenen, waardoor we met de auto vast kwamen zitten in de modder op een slechte, steile weg de berg op. Een dag van contrasten. Al met al een goede verjaardag. De jaren vliegen wel extreem snel voorbij. Uren, dagen, maanden, jaren, vliegen als een schaduw heen. Mijn verjaardagswens: vrede! Als je er goed over nadenkt, is dat een allesomvattend begrip. Vrede in en met jezelf, vrede in relaties met de mensen om je heen, vrede in je leven, vrede met je werk, vrede met je gezondheid, vrede tussen landen, enz, enz. Vrede!

Thuis is mijn ‘elektriciteitsvoorziening’ inmiddels gepromoveerd van kaarslicht naar olielamplicht. Ik moet zeggen dat dat wel een verbetering is, hoewel ik nog niet zo handig ben met die olielampen en er volgens mij nu al een paar vernield heb...

En nu geniet ik een paar weken van 24 uur per dag elektriciteit. Vrij onverwacht ben ik voor 3 weken uit Haïti vertrokken. Ik ben uitgenodigd door Josh en Marylynn, een echtpaar dat tot juli in Haïti werkte, om wat tijd bij hen te komen doorbrengen in Canada. Dus Midden-Amerika is even ingeruild voor Noord-Amerika.