Ile à Vache & Religies voor Vrede

Het licht gaat aan en uit; elektriciteit komt en gaat. Misschien is dat wel de hele levenstendens; op en neer, komen en gaan, voor en tegen, ja en nee, geboorte en overlijden, gezondheid en ziekte. Ook de afgelopen weken weer kregen we op een en dezelfde dag twee tegenstrijdige berichten, van leven en gevaar; de geboorte van de zoon van de predikant, het neerschieten van een medewerker van FOPJ die beroofd werd van zijn motor en zwaar gewond raakte.

Oud-collega James was in Haïti. Toen we beide bij MCC werkten, hebben we heel wat avonturen beleefd samen; inspecties van gebouwen, trainingen over bouwmethodes bestand tegen aardbevingen en orkanen, lekke banden en dronken mensen, een rondrit door de Dominicaanse Republiek. Na zijn vertrek ben ik in California bij zijn gezin op bezoek geweest. En nu was het weer zijn beurt om hier te komen. We hebben samen een aantal projecten bezocht die hij heeft begeleid, o.a. in Boulard, en ook woningen en grond van mensen die bouwadvies nodig hadden. En natuurlijk mocht ook nu een nieuw avontuur niet ontbreken.

Bestemming: Ile à Vache, oftewel Koeieneiland. Langs de kust van Haïti liggen diverse eilanden. Eindelijk een bezoek aan een ervan. Ile à Vache is gelegen aan de Zuidkust. We reden eerst naar Les Cayes en voeren daar over naar het eiland. Een kleine boot die flink tekeer ging op zee. Een ontspannen en mooie bootrit. Zo zien we het land eens van een andere kant. Na een uur van veel gespring op en neer op de hoge golven, voeren we een natuurlijke baai in, waar het water glad en kalm is. We meerden aan op de westpunt van het eiland, waar we verbleven in Port Morgan, gelegen op het uiteinde van het eiland. Daardoor hadden we aan de ene kant zicht op de baai met enkele bootjes aangemeerd, en aan de andere kant de zee met nog een paar hele kleine eilandjes en in de verte het vaste (ei)land. Prachtig mooi. Het zwembad (met zout water) en restaurant boven op de helling, met uitzicht rondom. Ook vanaf de kamers schitterend uitzicht op de baai, een paar ligstoelen voor de deur. Er zijn relatief weinig kamers op een uitgestrekt terrein. Ik was alleen al verbrand nog voordat we voet aan wal zetten, zo warm was de zon op het water.

Na een goede maaltijd een eindje gezwommen in zee. Een prachtig zandstrand, helder water, een eilandje met een grote rots vlakbij, twee andere eilandjes verderop (een ervan heet 'Ile des Amoureux', oftewel Eiland van Verliefden). Heerlijk rustig en geweldige natuur. Eveneens een goede uitvalsbasis om te voet de rest van het eiland te verkennen, of in ieder geval een deel ervan. Ook Ile à Vache is vol heuvels en de heuveltoppen bieden een prachtig mooi uitzicht rondom, op de baai, de andere kant van het eiland, een meer, Port Morgan, de kust van het vasteland. Hier en daar huizen, de zee aan alle kanten, iemand die James grond wou verkopen. Het is een klein eiland dat vroeger werd gebruikt door piraten. 's Avonds een heldere sterrenlucht, enkele lichtjes aan de andere oever; het vasteland.

De volgende ochtend gingen we een eindje wandelen. We waren nog niet bij de haven/baai of we hadden al gezelschap van twee jongens die ons de weg zouden wijzen. Boten lagen aangemeerd, met namen als 'Alleen Jezus is Meester', mannen waren visnetten aan het bijwerken. We klommen de heuvels in en hadden een geweldig uitzicht rondom. Net toen we vanaf de top van een helling neerkeken op Anse Dufour, een schitterend zandstrand waar een ander hotel is gelegen (Abaka Bay), barstte de grijze lucht open om een grote stortregen op ons los te laten. Algauw waren we doorweekt. Voorzichtig glibberden we de helling af naar Abaka Bay. Het hield net zo snel weer op met regenen. We liepen binnendoor terug, door de vlaktes. De jongens wezen ons op een meer in de verte, met zoet water. We staken een zandvlakte over, waarbij we langs een basisschool kwamen. Er zijn geen middelbare scholen op het eiland.
Terug bij Port Morgan liepen we een ronde langs een volleybalterrein en door het water, waar we zeesterren en zee-egels op de bodem zagen liggen. Een schitterend mooi eiland. Wederom zwemmen in zee, genieten van de rust en omgeving. Een man in een bootje (uitgeholde boomstam) gebruikte zijn spies om te vissen in het heldere water. 's Avonds zetten onweer en lichtflitsen het vasteland en de zee in groene en blauwe kleuren.

's Ochtends toen we wakker werden rustig voor huis zitten uitkijken over de baai. Wandelen richting Madame Bernard, een dorp in oostelijke richting. We liepen over een weg in aanleg. Op dit moment zijn er geen wegen op het eiland en dus ook geen verkeer. Alles lopend, geen auto's, nauwelijks motoren; rust. Onderweg groetten mensen vriendelijk; mensen die bezig zijn bij hun woningen, of ook op de weg lopen, met of zonder dieren. Voor het eerst in Haïti heb ik zowaar een weide koeien gezien; vandaar de naam Koeieneiland. Ile à Vache doet zijn naam eer aan. De koeienwei wordt begrensd door palmbomen, met daarachter de zee. Een gedeelte van het strand bestaat daar uit grote, zwarte stenen; verderop weer zand. Wederom mooi uitzicht op zee en in de verte het vasteland.

Even na het middaguur verlieten we Ile à Vache en voeren terug naar Les Cayes. Dit keer was de zee veel rustiger en sprong en danste de boot niet omhoog en omlaag, werd er niemand nat en stond het zout ons niet op de armen bij aankomst. Het is prachtig mooi, uitkijken op het steeds kleiner wordende eiland met de heuveltoppen, het dichterbij komende vasteland met z'n bergen in verschillende hoogten en vormen, het blauwe water, de kleine bootjes op dat grote water, vaak maar met 1 man aan boord. Een uur later meerden we aan bij de kaai in Les Cayes, vanwaar we terugreden naar Port-au-Prince. Ile à Vache; een absolute aanrader!

De volgende dag is James weer vertrokken. Collega Rony was weer op kantoor, terug van vakantie. Ik heb denk ik een nieuw persoonlijk record gevestigd met tijdsverlies in de bank; twee uur en een kwartier in de rij gestaan. De volgende dag had mijn collega het nog erger; drie uur wachten en op het moment dat er nog 1 iemand voor haar stond, viel het systeem uit... Voor niks zo lang staan wachten.
Ook het verlengen van een rijbewijs gaat niet zonder slag of stoot (rijbewijzen zijn hier vijf jaar geldig). Eerst moet ik bij het politiebureau in Pétionville een formulier zien te halen, dat ik ingevuld bij een ander kantoor moet inleveren. De eerste keer op het politiebureau had ik na vier doorverwijzingen eindelijk de juiste ruimte gevonden, waar ik de reactie kreeg; er is geen stroom, kom een andere keer maar terug... De tweede keer was ik te vroeg; ze gaan pas om negen uur open, zeiden ze. Toen ik na negen uur terugkwam, stond de deur inderdaad inmiddels open, maar er was niemand aanwezig. Tot op heden dus nog geen nieuw rijbewijs.

Officieel mogen straatverkopers alleen op markten goederen verkopen, waar ze een kleine bijdrage betalen voor een stalling. In heel de stad en heel het land staan echter vooral de wegen aan weerszijden vol met verkopers, die zo dichter bij hun klanten zijn. De gemeente gaat er echter gedurig op uit om de straten leeg te ruimen, waarbij de spullen in beslag worden genomen.

Intussen bij CWS: de bouw van een school in Pernier is bijna afgerond. Voor een andere school, in La Reserve, wordt de fundering gelegd. De start van nog twee in La Saline en Bicentenaire staat in de planning voor volgende week. We hebben twee ingenieurs aangenomen die toezicht houden op dit werk, dat verder wordt uitgevoerd door de betreffende organisaties (leden van ASR). Gedurig rapportage van en besprekingen met de ingenieurs dus. Betalingen gaan hier via cheques. Vandaar die lange wachttijden bij de bank...
SSID kwam langs, onze Dominicaanse partner organisatie met wie we huizen bouwen in Ganthier en Boen en binnenkort een nieuwe fase hopen te beginnen. We spraken opnieuw met KORAL, een organisatie die werkzaam is in het Noordwesten. Besprekingen met de andere partner organisaties; ASR, FOPJ, SKDE, over plannen, activiteiten, verslagen, evaluatie, enz. Kennismaking met IFOS, een bureau dat o.a. microkredieten verstrekt.

Intussen thuis: een van m'n huisgenoten werd opgenomen in het ziekenhuis wegens problemen met suikerziekte. Ook dat schijnt hier moeilijker onder controle te houden te zijn. Terwijl hij in het ziekenhuis lag, vierde Emmanuella haar 3e verjaardag. Het schoolgeld is betaald voor Olivier en haar, de schooluniformen zijn gekocht, de rugzakken liggen klaar. 1 oktober zullen ze voor het eerst naar school. Een andere huisgenoot vond een baan in een restaurant; 12 uur per dag, 6 dagen in de week, voor 5 euro per dag. Dat houdt de mens niet lang vol.

Vandaag en morgen neem ik deel aan een vergadering van Religies voor Vrede, Caribisch netwerk. Heel bijzonder; het (selecte) gezelschap bestaat uit katholieke bisschoppen en priesters, afgevaardigden van de anglicaanse en episcopaalse kerk, protestant, voodoo, Joods, Hindoe, Islam, Bahai, afkomstig uit verschillende (ei)landen in het Caribisch gebied; Barbados, Trinidad and Tobago, Jamaica, Guyana. Vandaag werd er gesproken over 'De ander verwelkomen: perspectieven van geloofsgemeenschappen in het Caribisch gebied', 'Actie voor menselijke waardigheid: de ethische rol van religieuze leiders voor de promotie van mensenrechten en reconciliatie/verzoening', 'Actie voor burgerschap: de rol van religieuze leiders als mediator voor het versterken van democratisch bestuur en wetgeving'. Tegelijk is deze Caribische vergadering een voorbereiding op de wereld vergadering in november. Denk je eens in; voodoo priesters, protestantse dominees, katholieke bisschoppen; allemaal aan dezelfde tafel, in gesprek, op zoek naar respect, vrede, preventie van conflicten. Verschillende afgevaardigden gaven een korte inleiding over hun geloof, dat uiteindelijk allemaal neerkomt op het geloof in een Suprême Zijn, de Almachtige en Schepper, door sommigen Vader genoemd, door anderen Moeder, bij sommigen vergezeld door vele Geesten, bij anderen enkel door de Heilige Geest. Maar waar iedereen op terugkomt: we zijn allemaal één voor God, allemaal gelijk, allemaal kinderen van God, allemaal één familie. En waar iedereen naar streeft en zoekt: gelijkheid, gerechtigheid, tolerantie, harmonie, nederigheid, respect, geluk, liefde en vrede. In Haïti heeft Religies voor Vrede al een aantal keren een heel concrete rol gespeeld, ook in politieke conflicten. Na het uitbreken van cholera werden voodoo priesters gelyncht, onterecht verdacht van het veroorzaken van de ziekte. Religies voor Vrede stond op voor ze. Ook in een conflict omtrent mogelijke dubbele nationaliteit van president Martelly speelde Religies voor Vrede de rol van mediator. Religies voor Vrede; de naam zegt het allemaal. Terwijl ik verwonderd zit te luisteren, dankbaar dat zoiets mogelijk is, deze religies vreedzaam bij elkaar in één ruimte, denk ik aan Nederland. Wat een verdeeldheid bestaat er alleen al in de protestantse kerk, wat laten we elkaar weinig ruimte voor eigen geloofsbeleving, wat hebben we weinig respect voor elkaar. En dat alleen binnen de protestantse kerk in Nederland, terwijl hier zoveel verschillende religies uit verschillende landen er bewust voor kiezen om de eenheid te zoeken in plaats van verdeeldheid, om vrede na te streven met elkaar.