Bomen uitdelen en wachten voor water

Na opnieuw een week uit de running, heb ik inmiddels weer m’n activiteiten opgepakt, al is het nog steeds vermoeidheid en vroeg naar bed. Oorzaak onbekend, wellicht nasleep van malaria. Garly vond mijn ziekenhuisopname interessant genoeg om foto’s te maken. De voorgaande berichten zijn nu voorzien van foto’s. Die zondag in het ziekenhuis zijn er 3 keer mensen de kamer binnengelopen om te bidden. Zij komen bidden om genezing van de zieken. Het vertrouwen in God gaat hier het vertrouwen in de gezondheidszorg te boven, aangezien de mens beperkt is, maar bij God is alles mogelijk.
Ik ben een week bij Garly en Carine in huis geweest. Garly kwam uit het werk met een beker ijs voor me aanzetten, een zeldzame traktatie waarvan hij weet dat ik daar gek op ben. Een hele dag thuis zitten is niet aan mij besteed, daar ben ik te onrustig voor. Het was fijn om afleiding te hebben van mensen om me heen. ’s Ochtends opent de 2-jarige zoon de slaapkamerdeur en vraagt: “Margot! Slaap je?” Ik ben een dag met hem en Carine naar Fermathe geweest, waar ik een envelop moest afgeven voor Défi Michée.
Zaterdagmiddag (6 juni) zijn Garly en ik naar Desarmes gereden. Elk jaar in juni vindt de boomdistributie plaats vanuit de kwekerijen van MCC. Het Port-au-Prince team doet daaraan mee (in delen). Zondag mobilisatie in kerken, om bekendheid te geven aan datum en plaats van de distributies en het belang van herbebossing te benadrukken. Om half acht ’s ochtends werd ik opgehaald door m’n collega Frantzo. Ik stapte bij hem achterop de motor. Weinig verkeer op de weg, lekker uitwaaien en genieten van de omgeving. Toen we arriveerden in Bosou voegden zich een aantal anderen bij ons, waarna we ons opsplitsten om zoveel mogelijk kerken te bezoeken. Mijn groepje sprak in 5 kerken. Dat kan zomaar, kerken zijn toegankelijk. Bovendien is MCC welbekend in dat gebied. De eerste kerk was een klein, half open bouwsel met aangestampte aarde, die slechts 12 mensen telde; 3 kinderen, 8 mannen, 1 vrouw. Verrassend genoeg leidde de enige vrouw de dienst. Alle andere kerken telden tenminste 50 aanwezigen, van wie de meerderheid vrouwen en kinderen, zoals meer gebruikelijk. We kregen overal ‘stukjes dienst’ mee. Gezang, gebed, schriftlezing, een preek die even onderbroken werd om ons aan het woord te laten. Wie heeft de aarde en de bomen geschapen? God. Wat is het belang van bomen? Zuurstof, water, erosie tegengaan, huizen bouwen; kortom: leven. We hebben heel wat afgewandeld, genoeg om mij weer een rode kleur te geven.
Maandag vonden er bij 3 kwekerijen distributies plaats. Om half drie ’s nachts werd ik wakker van gerammel aan het hek. Een collega kwam een auto halen om te vertrekken naar een plaats 20 minuten rijden en 2 uur lopen verderop. Zelf vertok ik tegen vijven naar een kwekerij dichterbij, in Valere (Valheureux). Alle distributies beginnen bij zonsopgang (rond vijf uur).
Een lange rij wachtenden, elk met een teil of emmer voor zich op de grond. Het aantal aanwezigen werd op 200 geschat. Elke MCCer en lid boomkwekerijcomité kreeg een boomsoort toegewezen en verantwoordelijkheid voor distributie van die soort; citroen, grapefruit, etc. Ik sjouwde met kratten ‘chèn’ (geen idee wat dat in het Nederlands is) en legde 4 boompjes neer bij iedere aanwezige. Een aantal boompjes wordt gratis uitgedeeld en als men meer wil, dan kan er bijgekocht worden. Langzaamaan probeert men over te gaan op verkopen in plaats van enkel schenken. Als iedereen is voorzien van boompjes, worden de teilen op het hoofd geplaatst en verlaat een wuivend bos de kwekerij. Werken aan herbebossing, stukje bij beetje, een lange termijn project.
Na Desarmes 2 dagen Port-au-Prince, om vervolgens eindelijk weer mee te gaan naar een seminar van Défi Michée. Bestemming: Hinche, in het midden van het land. Normaalgesproken zo’n 4 uur rijden (± 120 km.). Wij hebben er ruim 12 uur over weten te doen.
Om 13:15 uur vertrokken we uit Port-au-Prince. Eerst in de stad drie personen ophalen. Er zijn momenteel manifestaties gaande, waarbij de politie veel traangas inzet. Er wordt gedemonstreerd wegens een wetsvoorstel voor wijziging van het minimumloon. Uitkijken waar we rijden dus.
Het begon te regenen. Een kanaal dat vol afval lag, kon de hoeveelheid water niet verwerken. De straat stond blank en afval stroomde om ons heen; plastic flesjes, kapotte emmers, enz, enz. Een eind verderop kwamen we stilstaan voor de plaats Mirebalais. Een rivier was zozeer gestegen, dat de kleine brug onder water stond en niet zichtbaar was waar de weg was. Oversteken was dus niet mogelijk. Aan beide kanten vormde zich een rij auto’s. Dames zowel als heren stapten uit om een plasje te plegen. Gewoon de broek laten zakken of de rok aan de kant, heel niet moeilijk doen. Als we bijna kunnen oversteken, kantelt er een vrachtwagen houtskool in het water. Uiteindelijk komen we aan de overkant, een uur of twee later. Even later eenzelfde situatie, met wederom een bus op z’n kant in het water. We passeren Mirebalais en rijden over modderige wegen. Dan komen we vastzitten in de modder. Een half uur later kunnen we verder, los geduwd door 4 mannen uit de buurt. Die zeggen ons dat we op de verkeerde weg zijn. Terug dus. Vlak voor Hinche staan we opnieuw stil. De brug staat onder water. We moeten wachten totdat het waterpeil genoeg gedaald is zodat de weg weer zichtbaar is. We zijn moe en vallen in de auto in slaap. Pas om 1:15 uur kunnen we oversteken, samen met de andere auto’s om ons heen, na ruim 3 uur wachten. Eindelijk in Hinche… Ik heb nu in ieder geval meer geduld dan een jaar geleden… Geduld en wachten, aan de orde van de dag.
Na een korte nacht komen we bijeen in een eenvoudige kerk/school, opgetrokken uit golfplaat, half open. Valéry spreekt weer over de integrale missie van de kerk, ik over de millenniumdoelen, Josh over ‘advocacy’. Zoals gewoonlijk horen we weer veel ‘er is geen (goede) overheid’ als oorzaak voor problemen. Maar we zien samen ook dat er dingen zijn die we zelf kunnen doen, eigen verantwoordelijkheden die we hebben. We bespreken het millenniumdoel ‘milieu’. Wie heeft de wereld geschapen? God. Wie is verantwoordelijk voor de zorg voor de aarde? Wij mensen. Gooien we afval op straat? Ja. Beschermen we daarmee het milieu? Nee. Bovendien blokkeert het afval kanalen. Zo verloopt ook het seminar in Hinche. De terugreis naar Port-au-Prince doen we in vijf uur tijd.