Wortels in Europa en geschiedenislessen

‘Wilhelmus van Nassouwe, ben ik van Duitsen bloed’. Ik heb het Nederlandse volkslied nooit helemaal begrepen. Ik ben van Duitsen bloed, ik eer de koning van Spanje en ons motto is ‘je maintiendrai’. Duits, Spaans en Frans; waar komt ons vaderland Nederland nu vandaan?

Afgelopen week waren mijn vader en ik enkele dagen in Duitsland. Op de motor zijn we door het Sauerland getoerd. Behalve mooi motorrijden, geuren opsnuiven van bos, slingeren door glooiende landschappen, over heuvels, door bossen en langs meren, dammen bezoeken die voor watervoorziening zorgen, genieten van rust en stilte, was het ook een herontdekken van wortels en leren van de geschiedenis.

We bezochten de Wilhelm toren in Dillenburg, waar Willem van Oranje-Nassau geboren is. We werden rondgeleid door de onderaardse gewelven en hoorden hoe Willem van Oranje de provincie Orange in Frankrijk niet kon erven omdat de katholieke, Spaanse koning vond dat de protestantse Duitser Wilhelm niet kon erven van katholiek Spanje.

De afgelopen weken heb ik een paar boeken gelezen die ook schrijven over de geschiedenis, over verlies van geliefden, over verdriet, familie breuken, over je vertrouwen op God stellen en geloven dat Hij een plan heeft en de dingen bestuurt al zie je het niet, over vergeving en omgaan met conflicten. Als we de geschiedenis van de wereld bekijken dan zie we een hoop oorlogen, gevechten, strijd, onenigheid, conflicten. En vele daarvan lijken te maken te hebben met religie. Ik kan me toch niet voorstellen dat religie dat van ons vraagt. Het gaat toch om eenheid, niet om verdeeldheid? Om vrede, niet om conflicten? Om liefde, niet om breuk? Leren we van de geschiedenis? Helaas lijkt het vaak alsof de geschiedenis zich herhaalt, telkens weer, al is het op een andere manier of met andere wapens.

Behalve geschiedenis van het vaderland herleefden we ook een stukje geschiedenis van de familie. In de tweede wereldoorlog verrichten mijn opa en oudoom dwangarbeid in het Sauerland. Ook was het jaren later de bestemming van de huwelijksreis van mijn ouders. Op 9 augustus mochten zij herdenken dat ze 37 jaar getrouwd zijn. 10 augustus vierde mijn vader zijn verjaardag, 11 augustus was ik jarig en 12 augustus werd bij mijn broer Jaco en schoonzus Tanja hun tweede dochter geboren. Welkom op de wereld, Mathilda! Nieuw leven, telkens weer een wonder. En wat mooi dat ik het dit keer van dichtbij mee mag maken.

Wortels in Europa herontdekken dus. Tijd doorbrengen met familie, maar ook wat praktische zaken regelen, tussen de buien door helpen schilderen en een bezoek voorbereiden van een delegatie uit Haïti, waarover in een later bericht meer informatie. Ik ben al meerdere malen ’s nachts wakker gebeld door telefoon vanuit Haïti, waarbij men geen rekening hield met het tijdsverschil. We vergeten elkaar niet. Intussen heeft Haïti opnieuw te kampen met een orkaan; Irene. Laten we hopen dat het land gespaard wordt.