Kinderdag

Zeven juni is een feestdag in Haïti; feest van God, oftewel Corpus Christi. Ik moest even navragen en opzoeken wat er die dag gevierd wordt. Het is een katholieke feestdag, waarbij het erom gaat dat de wijn en het brood daadwerkelijk veranderen in het bloed en het lichaam van Jezus.

Ik gebruikte mijn vrije uren om naar een kliniek te gaan, met onze kleine meid, samen met haar neefje en zijn moeder. Haar neefje is een jaar jonger dan zij, maar weegt 4 pond meer. Beide moesten naar het laboratorium voor tests en beiden zetten het op een brullen toen er geprikt werd. Dus de volgende dag terug voor de resultaten. Voedseladvies meegekregen, speciaal drinken en medicijnen. We gingen gelijk op bezoek in een ander ziekenhuis in dezelfde wijk, waar ik een nichtje van de kinderen in mijn armen kreeg, 1 dag oud. Nieuw leven, zo klein en kwetsbaar lijkt het dan weer.

Gedurende twee weken was er bezoek van Church of Sweden die een evaluatie kwamen houden van het project dat onze partner SCH heeft met gehandicapten. Geduring ging ik aan het eind van de dag bij ze langs om te kijken hoe het ging en in het weekend heb ik ze meegenomen de stad uit, om iets te laten zien van de mooie natuur van Haïti. Mijn huisgenoten en de kinderen waren ook mee, blij dat ze vrij rond konden rennen. Eerst naar Fermathe en toen naar Boutilliers, een uitzichtpunt vanwaar je de hele stad kunt overzien, met het meer grenzend aan de Dominicaanse Republiek aan de oostkant, de zee aan de westkant en bergketens noord en zuid van de vallei.
Zaterdag zijn de twee gasten weer vertrokken, na een debriefing op vrijdag met de eerste resultaten van hun evaluatie. Ik heb een van de twee nog meegenomen naar het stadscentrum, langs de pleinen en naar het paleis. De pleinen beginnen weer leeg te raken; de tenten verdwijnen en we kunnen er weer rondlopen.

Elk jaar op de tweede zondag van juni is het kinderdag in Haïti. Geen moederdag, geen vaderdag, maar kinderdag. In de kerk werd dat gevierd met een optreden van het kinderkoor; een vijftigtal kinderen die vol overgave zongen. De rest van de dag was ik op pad met ASR, om activiteiten te bezoeken bij drie van hun leden. Lavi Timoun in Lasaline liet een film zien over het leven van een restavèk meisje. Ook onderwezen ze de kinderen over het belang van een geboorteakte. Verder hebben ze een heel mooi initiatief genomen om de gezinnen waar de kinderen wonen een contract te laten teken waarin ze de rechten van de kinderen erkennen en beloven ze beter te behandelen.
Bij AED in Solino werd enthousiast gezongen en gedanst. In Delmas 2 is de onveiligheid groot, waar schietpartijen aan de orde van de dag zijn. Het Leger des Heils had hier een prachtig programma samengesteld voor de kinderen. De bezielde animator wist met weinig middelen de kinderen zozeer te boeien dat hun gezichten glunderden. In een lage, trieste stem zong hij een lied over het leven van straatkinderen, dat tegelijkertijd uitgebeeld werd door vier jongens in een soort theaterstukje. 26 kinderen kwamen naar voren, elk een poëzie voordragend van een letter in het alfabet betrekking hebbend op kinderrechten; de A staat voor alimentatie, de E voor educatie, P voor protectie, V voor leven (vie), etc. Zestien jonge meiden voerden een eerbiedige dans uit en daarna rende iedereen naar buiten, voor spelletjes. Een mooie dag voor de kinderen, maar nog belangrijker is dat de rechten van kinderen elke dag beschermd worden, niet alleen deze ene dag in het jaar. Om daaraan bij te dragen, hebben we een contract getekend met onze partner ASR voor het ontwikkelen van een protocol. ASR wil druk uitoefenen op de overheid om wetgeving op te nemen over bescherming van restavèk kinderen.

De rust is wat weergekeerd in de wijk Carrefour Feuilles, waardoor ik weer op bezoek kon bij onze partner FOPJ die daar werkt met restavèk kinderen. Zo konden we weer wat plannen en rapporten doornemen. Deze zomer hopen ze een aantal restavèk kinderen te re-integreren in hun biologische families in Grand Anse.

De hitte van de afgelopen tijd zorgde voor een drinkwaterschaarste. Op vele plaatsen was geen water te krijgen. Afgelopen weekend heeft het geregend en de temperatuur is wat gedaald. De regen brengt wel weer vele muggen met zich mee.

Christian Aid, net als Church World Service een ACT Alliance lid, organiseerde afgelopen week een training over ‘security’; veiligheid. Gedurende een dag bespraken we onderwerpen als de huidige situatie in Haïti, veiligheid in het algemeen en van personeel van internationale organisaties in het bijzonder, risico’s, bedreigingen, kwetsbaarheid, persoonlijke veiligheid, veiligheid op reis, ontvoering en kidnapping, aardbevingen, orkanen, eerste hulp, etc. Elke organisatie houdt er een ander beleid op na.

Verder blijven we actief met KDRe. Een gesprek gehad met GADCOBEM over toekomstvisie. Ook de bouw van kindertehuis Chetimyl gaat door.

Vrijdagavond was ik te gast bij een echtpaar dat bij MCC is komen werken nadat ik daar vertrokken ben. Ze hadden een Keniaanse maaltijd bereid om iemand anders die ook in Kenia gewoond heeft (een Congolees) en mij te ontvangen. Interessante gesprekken, goed gezelschap en een smakelijke maaltijd.

De afgelopen twee weken was ik in Meyot. Fijn om weer even in mijn oude thuis te zijn, in de omgeving en bij de familie waar ik eerst woonde. Goede tijd gehad. De jongens reden elke dag met mij mee naar school. De oudste van zes jaar heeft me een nieuwe route gewezen, binnendoor, om de files te vermijden. Dit weekend hebben we hun vader van het vliegveld gehaald. Hun enthousiasme werkte aanstekelijk. Spannend voor ze; voor de eerste keer mee naar het vliegveld, waar ze ongeduldig en vol vragen naast me stonden te wachten. Het was een goed weerzien, het gezin is weer herenigd, we hebben een feestelijke maaltijd samen genoten, ’s avonds samen mogen danken en bidden. En om het feest compleet te maken vroegen de jongens aan mij: “Margot, wil je asjeblieft pannenkoeken voor ons bakken?” Daar valt geen nee tegen te zeggen... Ze hebben er heerlijk van gesmuld. De volgende dag ben ik weer naar huis verhuisd. Daar heeft een tijdje een haan op het balkon de wacht staan houden, maar zaterdag is z’n nek doorgesneden en zo is ie in de pan beland. Intussen zijn we nog steeds druk op huizenjacht, maar dat valt tegen.

Gisteren bracht ik een bezoek aan CAD; Centrum van Actie voor Ontwikkeling, gevestigd in Ganthier, niet ver van de Dominicaanse grens. CAD is lid van ASR en werkt met drie groepen kwetsbare kinderen; restavèk, wezen en straatkinderen. Ze hebben ook een centrum in de wijk Carrefour Feuilles en zijn pas na de aardbeving een centrum begonnen in Ganthier. Nu staat er een mooie, nieuwe school, waar versneld onderwijs gegeven wordt aan kinderen van 7-14 jaar. Ook wordt er beroepsonderwijs aangeboden; naaien, informatica, fotografie, etc. 95 kinderen wonen op het uitgestrekte, oplopende terrein, met huizen voor het personeel, slaapzalen voor de kinderen, een stevig waaiende wind en zicht op het meer dat grenst aan de Dominicaanse Republiek.